O ogólnych zasadach gier turniejowych możecie dowiedzieć się już z poprzednich artykułów.

Dziś rozpoczniemy cykl, który ma na celu zaprezentowanie Wam gry na poszczególnych etapach rozgrywki. Pierwszym etapem gry będzie przestawienie rozgrywki, jaką możemy rozegrać jeszcze przed ukazaniem się kart wspólnych czyli flopa.

Jest to sytuacja całkiem odmienna od tej, którą obserwujemy w standardowych grach stolikowych. Gra turniejowa rządki się swoimi prawami, które na pewno warto poznać. Gra przed flopem popularnie nazywana jest grą pre-flop. Zaczynajmy!

Dostajemy się do freerolla czy do turnieju SNG. Przed nami pierwsze rozdanie i trafiamy od razu na starcie parę dziewiątek. Wiele osób w tym przypadku rozpoczęłaby mocny atak, który skończyłby się praktycznie po kilkunastu sekundach i zostalibyśmy wyeliminowani z dalszej rozgrywki.

Po pierwsze: selekcja rąk. Umiejętne dobieranie rąk, które nadają się do gry to jedna z podstawowych zasad gry w pokera podczas turniejów. Nikt tutaj nie odkrył drugiej Ameryki, ale… Pre-flop to specyficzne miejsce, gdzie podejmowane są jedne z najważniejszych decyzji podczas całego rozdania.

Dlaczego? Ano dlatego, że już w tym miejscu decydujemy się czy chcemy rozgrywać dalej to rozdanie, wykładając nasze pieniądze, czy pasujemy czekając na inną okazję do dalszej gry. Jeśli decydujemy się bowiem na grę musimy wyłożyć odpowiednią ilość żetonów, które wrócą do nas jedynie wtedy, gdy wygramy dane rozdanie.

Wracając do selekcji rąk: jest to aspekt subiektywny – oznacza to, że każdy z graczy może ustalić sobie swoją hierarchię wartości rąk startowych i grać według własnego ‘widzimisię’. Bardzo rzadko się zdarza, aby mając na preflopie 99 zawodnik zaczął podbijać.

O ewentualnym podbijaniu decyduje także inny ważny aspekt gry przed flopem – nasza pozycja.

Pozycja na stole

No właśnie. Ciągle ta przewijająca się pozycja gracza przy stole. Po co mi to? Na co mi to? Przecież jeśli jestem dobrym graczem to i tak uporam się ze wszystkimi innymi, którzy siedzą ze mną przy stole. Jest to myślenie wielu graczy, którzy jeszcze, nawet w najmniejszym stopniu, nie dorośli do poważnej gry w pokera.

Pozycja w rozgrywkach pokerowych to jeden z najważniejszych, a kto wie, może i najważniejszy aspekt. Oczywiście z naszego punktu widzenia najgorsza pozycją jest pozycja wczesna, gdyż nie wiemy jak zagrali pozostali przeciwnicy, a co za tym idzie, nie możemy domyśleć się nawet jakimi kartami dysponują. Ja mam kilka swoich zasad i chciałbym je przestawić poniżej.

Pozycja wczesna to najmniej lubiana pozycja. Każdy jednak kiedyś się na niej znajdzie i będzie musiał podjąć pewną decyzję. W moim przypadku często zdarza się, że próbuje zagrać tutaj odważnie, nie mając nawet dobrych kart. Jeśli jest to turniej SNG to zazwyczaj zdarza się,że reszta graczy pasuje. W przypadku freerolli jestem znacznie częściej sprawdzany, przez co szanse na odpadnięcie znacznie rosną. Jeśli nie próbujecie wyciągać ciemnych od przeciwników, przeczekajcie pozycję lub delikatnie limpujcie Wasze ręce. Pewnie za kilka minut będziecie mieli lepsza rękę, z którą na pewno będzie można powalczyć.

Pozycja późna to ulubiona pozycja graczy. Na tej pozycji możemy zrobić praktycznie wszystko. Wiemy dokładnie jak zagrali nasi przeciwnicy i my jesteśmy ostatnią osobą, która decyduje o ostatecznych podbiciach, przed ujrzeniem flopa.

Zostaje jeszcze pozycja tzw. middle. Na pozycji tej większość graczy decyduje się na sprawdzenie, zdarzają się także gracze, którzy dość mocno podbijają. Nasza pozycja + ręka – wtedy dokładnie możemy ocenić nasza strategię gry w danych rozdaniu w rozgrywkach turniejowych. Nie można lekceważyć niczego w pokerze. Jest to gra piękna a zarazem niezwykle ‘brutalna’.

Jeszcze jeden istotny czynnik nasunął mi się na myśl. Związany jest on z rękami startowymi. Otrzymując na początku rozdania 2 startowe karty musimy także potrafić ocenić ich jakość. Nie mówię tutaj o tym, że np. AA jest lepszy od AK. Mówię tutaj o tym, jakie istnieje prawdopodobieństwo skompletowania żądanego przez nas układu. Otrzymując np. JQ otwiera nam się szansa na trafienie jednej (lub dwóch) wysokich par czy skompletowania strita. Nie jest to jednak proste zadanie. Wymaga ono pewnych zdolności matematycznych i sporego staży gry.

Odpowiednie podbijanie

Na zakończenie chciałbym poruszyć kwestię podbijania. Umiejętne raisowanie polega na odpowiednim przebiciu przeciwnika, który zostanie sprowadzony na ziemię i najprawdopodobniej spasuje. Jak powinno się dobrze podbijać grając w turniejach SNG?

Zasada jest prosta. Jeśli gramy na stawkach 1/2$ to podbicie naszego rywala powinno być 4 razy większe niż BB na naszym stole. W naszym przypadku wynosi on 2$ a więc nasze podbicie powinno wynosić 4*BB + 2(nasza stawka). Pamiętajmy także o konsekwencji podbijania, która w rozgrywce turniejowej jest niezwykle istotna.

To by było na tyle. Mam nadzieję, że kilka ciekawych wniosków z tego artykułu udało Wam się wyciągnąć. Nie pozostaje Wam nic innego jak odwzorowanie tych kilku wskazówek w prawdziwej grze, podczas turnieju SNG. A ja po raz setny będę Wam powtarzał: chłodne głowy, cierpliwość i trzymanie się odpowiednich reguł. Dzięki odpowiedniemu zachowywaniu się przy stole sukces osiągniemy szybciej niż nam się wydaje. Do zobaczenia przy stołach!